ilk önce seçtiğin yalnızlıkta başlar hikayen
yıkılıp dökülen kara duvar, aynı senin gibi. toplum ön yargıları kimden öğrendi acaba? herkesin karşısındakini kendi gibi görme isteğinden oldu bence. bu istek her duyguda öne çıkıyor. ön yargıları kendi kalbinde besleyen insanlar empati kuramazlar.
evet ön yargı kalpte beslenir. kalpte beslediğimiz her duygu gibi bu duygu da orada beslenir. günden güne bu karanlıklardan çıkmak da o kadar zor olacak. ön yargı, bu karanlıkta daha çok besleniyor. tanımak istediklerimizi önce bu karanlığa indiriyoruz. o karanlıkta ön yargılarımız ile baş başa bırakıyoruz. yazık ya. insanı o karanlıkta ön yargı ile neden yalnız bırakıyoruz?
ön yargı, kendi gibi görme isteği ile yalnız kaldığında o karanlıktan çıkan tek şey kendi yalnızlığımız oluyor. yalnızlık kötü bir şey değil tabii ki ama yerinde ve doğru yalnızlık, yanlış kalabalıktan daha verimli. toplumda doğru yerde doğru rolde olmak çok önemli. bulunduğumuz yer, koşullarımız ve sahip olduklarımız kendimize verdiğimiz değer ile ölçülüyor. yanlış yalnızlık kendimize vereceğimiz zararlardan biri oluyor.
hepimize doğru kalabalık, doğru yalnızlık dilerim.
